अभिषेक खुळे
व्यक्ती जिवंत असेपर्यंत सगळं कसं नॉर्मल सुरू असतं. ती गेली की, संथ पाण्यात कुणी दगड मारावा अन् शांतता भंग व्हावी, असं होऊन जातं. ‘पगलैट’नं जीवन-मृत्यू, आस्था-अनास्था, आशा-निराशा या बाबींवर असा काही प्रकाश टाकलाय की यातील प्रत्येक बाजू आपल्यापर्यंत नव्या रूपात येते. विचार करायला भाग पाडते, धक्के देते अन् वास्तवाची जाणही करून देते. लेखक, दिग्दर्शक इथंच यशस्वी ठरतो.

मृत्यू हे अंतिम सत्य मानलं गेलं असलं तरी तो सोबत बरंच काही घेऊनही येतो. वातावरण बदलतं, काही खरे चेहरे पुढं यायला लागतात. तरुण जीव गेला तर ‘आता कसं’ ही चिंता आसवांच्या रूपात बाहेर येत असते. लखनऊच्या गिरी कुटुंबातही असंच काही घडलंय. त्यांचा कर्ता मुलगा आस्तिक अचानक त्यांच्यातून निघून गेलाय. चित्रपट सुरू होतो, तेव्हा थेट याच विषयाला हात घालतो. आस्तिकच्या लग्नाला पाचच महिने झाले आहेत. त्याची पत्नी संध्या () हिनं स्वत:ला कोंडून घेतलंय. त्या बिचारीची काय अवस्था असेल, याचीही चिंता आस्तिकचे वडील शिवेंद्र गिरी (), आई उषा गिरी (शीबा चढ्ढा) यांच्या चेहऱ्यावर आहे. संध्या मात्र तिच्या खोलीत सोशल मीडियावर आस्तिकच्या मृत्यूचे स्टेटस, कमेंट्स वाचण्यात गुंग आहे. तिची जिवाभावाची मैत्रीण नाजिया जैदी (श्रुती शर्मा) तिला भेटायला येते, तेव्हा तिला हायसं वाटतं. संध्या स्पष्ट सांगते, ‘मुझे रोना नही आ रहा यार. भूख भी जम के लगी हैं.’ या अवस्थेतही तिला पेप्सी, चिप्स खावेसे वाटताहेत. हे बघून संध्या भावनाशून्य वगैरे असेल, असं वाटतं. मात्र, वास्तव काहीतरी वेगळंच असतं. अल्लड, एमएला इंग्रजीत टॉपर अन् नव्या विचारांची संध्या मरणानंतरच्या सो कॉल्ड ‘आवश्यक’ कृतींपासून खरंतर अनभिज्ञ असते.

जाणारा जातो, मात्र नंतर सगळे चेहरे उघडे पाडतो, हेच खरं अंतिम सत्य ‘पगलैट’मध्ये लेखक-दिग्दर्शक उमेश बिस्ट यांनी आपल्या या कलाकृतीतून पुढं आणलं आहे. कर्मकांड, खोट्या भावना, स्वार्थ यांचं तर दर्शन घडतंच. शिवाय, काही सकारात्मक बाबीही पुढं येत राहतात. काही आवश्यक कागदपत्रं काढताना संध्याला आस्तिकच्या कपाटात आकांक्षाचा (सयानी गुप्ता) फोटो सापडतो. त्याचेही वेगळे उपकथानक पुढे सरकत जाते. वास्तवात, आपण शहानिशा न करता आपल्या पद्धतीनं त्या घटनेचा विचार करत असतो. बरेचदा नको त्या निष्कर्षावरही पोहोचतो. पण, सत्य काही वेगळंही असू शकतं. तेही यात दिसतं.

घरात तेरवीची तयारी सुरू असते. या तेरा दिवसांतच गिरींच्या घरात काय काय घडत असतं. संध्याचे आई-वडील ‘अब वो आप की ही बेटी हैं’ म्हणत आपली जबाबदारी झटकत असतात. मात्र, संध्याच्या नावावर आस्तिकनं पन्नास लाखांची पॉलिसी काढल्याचं कळताच वातावरण बदलायला लागतं. इथं बुरखे टराटरा फाटले जातात.

चित्रपटाची पटकथा दमदार आहे. उमेश बिस्ट यांचं दिग्दर्शनही तेवढंच सरस आहे. रफी महमूद यांनी आपल्या कॅमेऱ्यातून प्रत्येक सीन देखणा केलाय. तगडी स्टारकास्ट याची आणखी जमेची बाजू. सान्यानं संध्या ही व्यक्तिरेखा यशस्वीरीत्या साकारली आहे. दु:ख हे ‘दाखवायची’ नव्हे तर आतून वाटायची गोष्ट आहे, हे संध्याच्या देहबोलीवरून कळत जातं. आकांक्षासोबतची तिची भेट, अनोळखी असतानाही त्यांच्यातलं एक नातं ही रेषाही दिग्दर्शकानं उत्तमरीत्या पकडली आहे. तेरा दिवसांत काय घडतं, संध्या काय पाऊल उचलते, हे प्रत्यक्ष पाहण्यात वेगळा आनंद आहे. मार्मिकतेला काहीशी विनोदाची जोड देऊन दिग्दर्शकानं ही कथा आपल्यापुढं मांडली आहे. अरिजित सिंगनं संगीत दिग्दर्शक म्हणून मिळालेली जबाबदारी चोख पाळलीय. ‘पगलैट’ सर्वच बाबतींत उजवा ठरतो. चोखंदळ प्रेक्षकाला यात काही कमतरता जाणवू शकतात. मात्र, दमदार पटकथा आणि सादरीकरणापुढं त्या अलाहिदा आहेत. तेरा दिवसांची ही कहाणी सुफळ संपूर्ण अशीच आहे.

पाहा ट्रेलर:

पगलैट

लेखक-दिग्दर्शक : उमेश बिस्ट

निर्माते : शोभा कपूर, एकता कपूर, गुणीत मोंगा, अचिन जैन

संगीत : अरिजित सिंग

कलावंत : सान्या मल्होत्रा, आशुतोष राणा, शीबा चढ्ढा, रघुवीर यादव, सयानी गुप्ता, राजेश तेलंग, मेघना मलिक आदी.

ओटीटी : नेटफ्लिक्स

दर्जा : साडेतीन स्टार